چرا داشتن ظرف سفالی کلپورگان را به خودمان و شما پیشنهاد میدهیم؟

چند نکته مهم در استفاده از ظروف کلپورگان

در اولین استفاده از این ظروف چگونه عمل کنیم؟ در اولین استفاده از ظروف سفالی کلپورگان از اینکه دستتان موقع لمس سفالینه ها سیاه میشود شوکه نشوید و به خریدتان شک نکنید. یادتان نرود که یکی از بزرگترین مزایای سفال کلپورگان عدم وجود هیچ ماده صنعتی در آن است. این سفال لعاب ندارد به همین دلیل در اولین لمس رنگ تیتوک کمی دستتان را سیاه میکند. برای اینکار کافیست یکبار ظرف را زیر آب خیس کنید تا مانع پخش رنگ به دستتان شوید.  

پخت غذا در این ظروف چه نکته خاصی دارد؟ طبخ غذا در دیگچه ها و دیزی های سفالی باعث لعاب دارتر شدن و خوش طعمی غذا میشود. هنوز طعم آبگوشتی که در دیگچه سفالی روی آتش در موزه زنده سفال خوردیم زیر زبانمان است. تنها نکته در پخت غذا در این ظروف این است که نباید بدون آب روی حرارت قرار گیرد یعنی در این ظروف نمیتوانید مواد را سرخ کنید یا بدون آب تفت دهید. در بین ظروف سفالی کلپورگان، خمره های کوچک و بزرگی است که به قول سازنده اش یکی از بهترین گزینه های بستن ماست با کیفیت و غلیظ در خانه است. پس اگر اهل بستن ماست محلی در منزل هستید ازین ظروف غافل نشوید.

سنگ کلیه را با ظروف سفالی کلپورگان به حداقل برسانید.

همانطور که پیشتر گفتیم، سرو و نگهداری آب در پارچ و لیوان سفالی کلپورگان باعث جذب املاح اضافی میشود. آب در کویر املاح و نمک بیشتری دارد و از گذشته با نگه داشتن آب در این ظروف باعث تصفیه طبیعی آب میشدند و به قول محلی " در روستا کمترین آمار سنگ کلیه و بیماری های مربوطه به ته نشینی املاح در بدن داریم." علاوه بر این نگهداری آب و سرو آن در لیوان سفالی سرمای دلچسبی دارد طوریکه در قدیم و نبود یخچال کوزه های سفالی حاوی آب در سایه خانه خنکای آب را به بهترین شکل تامین میکرده است.

ظرف پخت غذای کودک در بین ظروف سفالی کلپورگان:

جذب بالای آهن در مواد غذایی و آبی که در این ظروف نگهداری و سرو میشود باعث میشود گزینه بسیار مناسبی برای انتخاب ظروف غذای کودک باشد. دیگچه های کوچکی برای این منظور تهیه شده که میتوانید سوپ یا آبگوشت کودک را با حفظ نکات بالا در آن طبخ کرد و از بابت سلامت کاملش خیالی آسوده داشته باشید.

 واقعیتی غیر قابل کتمان: خرید یک پارچ سفالی کلپورگان معادل قاچاق یک بیست لیتری بنزین

شاید نوشتن این چند خط کار مرسومی نباشد اما من احساس میکنم بیان واقعیتها خیلی درست تر از پنهان کردن و همه چیز را بر حسب مصلحت درست و معمولی نشان دادن است.

امرار و معاش یک خانواده روستایی در نقطه ای کویری در مرز پاکستان را در نظر بگیرید خلق و خوی مردم کویر را هم به یاد آورید که قناعت بزرگترین مشخصه شان است.

اگر فروش ظروف سفالی کلپورگان بتواند به سطحی برسد که نیازهای اولیه زندگی خانوارها را برآورده کند قطعا حاضر نخواهند بود جان خود و اقتصاد مملکتشان را با قاچاق بنزین تهدید کنند. روزانه صدها لیتر بنزین از مرز پاکستان با موتور و ماشین قاچاق میشود.

به عنوان کسی که از نزدیک این درد را دیدم؛ قاچاق را میگویم، قبل از همه از خودم میپرسم، حاضرم با خرید یک پارچ سفالی کلپورگان با تمام مزایای ذکر شده اش مانع قاچاق یک 20 لیتری بنزین شوید؟ واقعا معامله سختی نیست. برای هنری که 7000 سال با چنگ و دندان حفظ شده است.

حاضرید به شعارهای همیشگی مان در حمایت از تولید ملی جامه عمل بپوشانیم؟ حمایت از دست ساخته هایی که:

• اولین و بزرگترین قدمش یعنی جهانی شدنش را به همت خود مردم این دیار برداشت. بدون اینکه چشم انتظار دیگرانی برای این اتفاق بزرگ باشند.
• نیازمند سرمایه گذاری چندانی نیست چرا که همه چیز از دل زمین این دیار می آید.
• هزینه خاصی برای تربیت نیروی کار ندارد. این میزاث 7000 ساله سینه به سینه میچرخد.
• پتانسیلی که امکان توریست پذیری این منطقه را براحتی افزایش دهد
• و مهمتر از همه هشیاران اقتصاد دنیا قدرت رقابت و تکثیر و کپی آن را ندارند چرا که منحصر به همین اقلیم و همین مردم است.

با این همه به نظر شما سفالینه های کلپورگان چقدر ارزش حمایت دارد؟  

لطفا پیشنهادات خود برای بهبود این مسیر زیبای امرار و معاش و برای گسترش این میراث چند هزار ساله را بنویسید. ما نظراتتان را مستقیمیم به زنان کلپورگان منتقل خواهیم کرد